Ҳадисдаги дам солиш

Ассалому алайкум! Мен хар куни кечқурун ётишдан олдин Оятул Курси ва Ихлос Насс ва Фалақ сураларини айтиб дам солиб ухлайман, лекин ушбу ҳадисдаги дам солиш мазмунини тушунтириб берсангизлар. Абдуллоҳ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Албатта, дам солиш, тумор ва иссиқ-совуқ ширкдир», деди. Шунда унинг хотини Зайнаб: «Бу қандай гап? Ахир менинг кўзимдан ёш оқар эди. Фалончи яҳудийнинг олдига борсам, дам солиб қўйса, тўхтаб қолар эди», деди. «Ўша шайтоннинг иши. У қўли билан у(кўз)ни чуқалар эди. Дам солганда тўхтар эди. Сенга эса Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам айтган нарсани айтиш кифоя қилар эди: «Аллоҳумма азҳибил баъса. Роббан-нааси, Ишфи. Анташ-шафий. Лаа шифаъа иллаа шифаука. Шифаан лаа юғодиру сақман», деди». Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилганлар. («Ҳадис ва Ҳаёт» китобидан).