- Дунёда ризқ берувчи биттаю битта Зот бор. Ваҳҳоб, Раззоқ, Карийм ва Муғний Аллоҳ таоло Ўзи хоҳлаган кишисига ризқни кенг ва хоҳлаган кишисига тор қилади. Бу ҳақиқатни У Зотнинг Ўзи айтмоқда. Ризқнинг кенг ёки тор бўлиши Аллоҳнинг розилиги ёки норозилиги аломати эмас. Шунинг учун ҳам молу дунёга инсон қадрини белгилайдиган ўлчов сифатида қараш нотўғридир. Аллоҳ кофирга ҳам, мўминга ҳам ризқ бераверади. Лекин бу ризқ улар қадрининг ўлчови эмас. Инсон қадрининг ўлчови унинг иймони, тақвоси ва солиҳ амалидир.Гоҳида Аллоҳ таоло кофир ва осийнинг ризқини кенг қилиб қўяди. У бундан ҳовлиқиб, куфрида ва исёнида яна ҳам авжга чиқади. Бориб-бориб, чегарага етганида, ҳалокатга учрайди. Демак, Аллоҳ таоло кофир ҳаддидан ошиб, қаттиқроқ азобга дучор бўлиши учун маълум бир чегарагача унинг ризқини кенг қилиб қўйган экан.Гоҳида Аллоҳ таоло мўмин-мусулмон одамга бойлик бериб, ризқини кенг қилиб қўяди. Бундай пайтда мўмин одам Аллоҳ таолога янада кўпроқ шукр қила бошлайди. Бунга ўхшаш ҳолатлар Аллоҳ таолонинг ҳикматига тобеъдир. Аммо нима бўлганда ҳам, молу дунё қадр-қиймат ва охират ютуғи ўлчови эмас.Сиз эшитганга ўхшаган мавъизаларда одамларни тавбага чорлаш учун уларни қизиқтирадиган гаплар айтилаверади. Улар илмий гаплар эмас, балки тарғибот гапларидир.