“Заиф” сўзи луғатда “Қовий” – “кучли”нинг зидди, яъни, “кучсиз” деганидир. Заиф – ҳасан сифатини унинг шартларидан бирининг йўқолиши туфайли ўзида тўлиқ жамламаган нарсага айтилади.