Намоздан кейин 11та тасбеҳ

– Ва алайкум ассалом! 

عن عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو رضي الله عنهما عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ : خَصْلَتَانِ أَوْ خَلَّتَانِ لَا يُحَافِظُ عَلَيْهِمَا عَبْدٌ مُسْلِمٌ إِلَّا دَخَلَ الْجَنَّةَ ، هُمَا يَسِيرٌ وَمَنْ يَعْمَلُ بِهِمَا قَلِيلٌ : يُسَبِّحُ فِي دُبُرِ كُلِّ صَلَاةٍ عَشْرًا ، وَيَحْمَدُ عَشْرًا ، وَيُكَبِّرُ عَشْرًا ، فَذَلِكَ خَمْسُونَ وَمِائَةٌ بِاللِّسَانِ ، وَأَلْفٌ وَخَمْسُ مِائَةٍ فِي الْمِيزَانِ رواه أبو داود 

Абдуллоҳ ибн Амр розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:  
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам :
“Иккита ҳислат ёки икки амал қайси бир мусулмон банда уни бардавом қилиб борса жаннатга киради. Иккиси ҳам осон, амал қиладиган кишига озгина иш. Ҳар намоздан кейин тасбеҳ айтади, ўн бор ҳамд айтади ва ўн бор такбир айтади. Барчаси бўлиб тилда юз элликта бўлади, тарозуда бир ярим мингта бўлади” дедилар.  
Абу Довуд ривояти. Валлоҳу аълам!