Агар Исломни қабул қилса...

– Ва алайкум ассалом! Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам “Ислом ўзидан олдинги барча гуноҳларни ювиб ташлайди” деганлар. Бандаларнинг ҳаққлари бундан мустасно. 

عَنِ ابْنِ شَمَاسٍ رَضِي اللهُ عَنْهُ قَالَ: حَضَرْنَا عَمْرَو بْنَ الْعَاصِ وَهُوَ فِي سِيَاقَةِ الْمَوْتِ يَبْكِي طَوِيلًا وَحَوَّلَ وَجْهَهُ إِلَى الْجِدَارِ، فَجَعَلَ ابْنُهُ يَقُولُ: يَا أَبَتَاهُ، أَمَا بَشَّرَكَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِكَذَا أَمَا بَشَّرَكَ بِكَذَا، قَالَ: فَأَقْبَلَ بِوَجْهِهِ فَقَالَ: إِنَّ أَفْضَلَ مَا نُعِدُّ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ، إِنِّي قَدْ كُنْتُ عَلَى أَطْبَاقٍ ثَلَاثٍ، لَقَدْ رَأَيْتُنِي وَمَا أَحَدٌ أَشَدَّ بُغْضًا لِرَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنِّي، فَلَوْ مُتُّ عَلَى تِلْكَ الْحَالِ لَكُنْتُ مِنْ أَهْلِ النَّارِ، فَلَمَّا جَعَلَ اللهُ الْإِسْلَامَ فِي قَلْبِي أَتَيْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقُلْتُ: ابْسُطْ يَمِينَكَ فَلْأُبَايِعْكَ، فَبَسَطَ يَمِينَهُ فَقَبَضْتُ يَدِي فَقَالَ: مَا لَكَ يَا عَمْرُو؟ فَقُلْتُ: أَرَدْتُ أَنْ أَشْتَرِطَ، قَالَ: تَشْتَرِطُ بِمَاذَا؟ قُلْتُ: أَنْ يُغْفَرَ لِي، قَالَ: أَمَا عَلِمْتَ أَنَّ الْإِسْلَامَ يَهْدِمُ مَا كَانَ قَبْلَهُ، وَأَنَّ الْهِجْرَةَ تَهْدِمُ مَا كَانَ قَبْلَهَا، وَأَنَّ الْحَجَّ يَهْدِمُ مَا كَانَ قَبْلَهُ، وَمَا كَانَ أَحَدٌ أَحَبَّ إِلَيَّ مِنْ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَلَا أَجَلَّ فِي عَيْنِي مِنْهُ، وَمَا كُنْتُ أُطِيقُ أَنْ أَمْلَأَ عَيْنَيَّ مِنْهُ إِجْلَالًا لَهُ، وَلَوْ سُئِلْتُ أَنْ أَصِفَهُ مَا أَطَقْتُ، لِأَنِّي لَمْ أَكُنْ أَمْلَأَ عَيْنَيَّ مِنْهُ، وَلَوْ مُتُّ عَلَى تِلْكَ الْحَالِ لَرَجَوْتُ أَنْ أَكُونَ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ، ثُمَّ وَلِينَا أَشْيَاءَ لَا أَدْرِي مَا حَالِي فِيهَا، فَإِذَا أَنَا مُتُّ فَلَا تَصْحَبْنِي نَائِحَةٌ وَلَا نَارٌ، فَإِذَا دَفَنْتُمُونِي فَشُنُّوا التُّرَابَ عَلَيَّ شَنًّا، ثُمَّ أَقِيمُوا حَوْلَ قَبْرِي قَدْرَ مَا تُنْحَرُ جَزُورٌ وَيُقْسَمُ لَحْمُهَا حَتَّى أَسْتَأْنِسَ بِكُمْ وَأَنْظُرَ مَاذَا أُرَاجِعُ بِهِ رُسُلَ رَبِّي. رَوَاهُ مُسْلِمٌ فِي الْإِيمَانِ  

Ибн Шамос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Ўлим сиёқида (тўшагида) ётган Амр ибн Осснинг ҳузурида ҳозир бўлдик. У узоқ йиғлади ва юзини девор томонга ўгириб олди. Шунда ўғли:
«Эй отажон, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам сизга манави башоратни берган эдилар-ку, анави башоратни берган эдилар-ку», дея бошлади. У юзи билан ўгирилиб:
«Албатта, биз тайёрлаган нарсалар ичида энг афзали «Лаа илааҳа иллаллоҳ, Муҳаммадур Расулуллоҳ», деб шаҳодат келтиришдир. Мен уч хил ҳолда бўлдим.
Мен ўзимни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни мендан кўра ёмон кўрадиган одам йўқ ҳолда кўрдим. Агар ўша ҳолимда ўлганимда, албатта, дўзах аҳлидан бўлар эдим.
Аллоҳ таоло қалбимга Исломни солиб қўйганида Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг олдиларига бориб:
«Ўнг қўлингизни беринг, бир байъат қилай», дедим.
У зот ўнг қўлларини узатдилар. Мен қўлимни тортиб олдим.
«Сенга нима бўлди, эй Амр?!» дедилар.
«Шарт қўймоқчиман», дедим.
«Нимани шарт қўясан?» дедилар.
«Менинг мағфират қилинишимни», дедим.
«Ислом ўзидан олдинги нарсани ювиб юборишини, ҳижрат ўзидан олдинги нарсани ювиб юборишини ва ҳаж ўзидан олдинги нарсани ювиб юборишини билмасмидинг?» дедилар.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан кўра мен учун маҳбуброқ одам бўлмай қолди. Менинг кўзимда у зотдан улуғроқ бирор одам йўқ эди. Мен у зотни шунчалар улуғлаганимдан у кишига тик қараб, кўзим тўлиб, назар сола олмас эдим. Агар мендан у кишини васф қилиб бериш сўралса, қилиб бера олмасдим. Чунки у зотга кўзимни тўлдириб, боқа олмас эдим. Агар ўша ҳолимда ўлганимда, албатта, жаннат аҳлидан бўлишимни орзу қилар эдим.
Сўнгра турли нарсаларни қилдик. Энди ҳолим нима бўлишини билмайман. Мен ўлганимда менга йиғичи ҳам, олов ҳам эргашмасин. Қачон мени дафн қилсангиз, устимга тупроқни яхшилаб тортинг. Сўнгра қабрим атрофида туя¬лар сўйилиб, гўштлари тақсимлангунча муддат туринглар. Сизлардан унс олиб турай ва Роббимнинг элчиларига қандай жавоб қайтаришимга назар солай», деди».
Муслим ривоят қилган.
Амр ибн Осснинг ўлим тўшагида ётиб айтган бу гапларидан у зотнинг тақволари ва охиратдан қанчалар қўрқишлари аниқ кўриниб турибди.
Амр ибн Осснинг ўғилларининг «Эй отажон, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам сизга манави башоратни берган эдилар-ку, анави башоратни берган эдилар-ку», дейишларидан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг у кишига охиратлари яхши бўлиши ҳақида ҳам башоратлар берганликлари кўриниб турибди. Албатта, бу нарсалар яхшилик ва улкан фазл аломатларидир.
Исломга тиш-тирноғи билан қарши оиланинг фарзанди бўлган Амр ибн Осс Аллоҳ таолонинг инояти ила охири келиб, Исломнинг ана шундай фидокорига айландилар.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ашаддий душмани бўлган Осс ибн Воилнинг фарзанди Амр ибн Осс Аллоҳ таолонинг инояти ила охири келиб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ана шундай маҳбубларига айландилар.
Йигирма йил Исломга душманлик қилган Амр ибн Осс охири келиб, Исломнинг абадий мўъжизаларидан бирига айландилар.
Йигирма йил Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламга душманлик қилган Амр ибн Осс охири келиб, Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг кўзга кўринган шогирдларидан бирига айландилар.
Буларнинг барчаси Исломнинг ҳаммага муносиб дин эканидандир.
Аллоҳ таоло Амр ибн Оссдан рози бўлсин! Омин! (“Ҳадис ва Ҳаёт” китобидан). Валлоҳу аълам!