Дардга шифо сўраш

Ва алайкум ассалом! Шифони сўраш ношукурликка кирмайди. Дардингизга давони билмайдиган кишига айтишингиз, ўрин ёки ноўрин дардингизни гапираверишингиз шикоят бўлади. Дардни табибга айтиш ва Аллоҳ таоло шифо сўраш ношукурлик эмас.

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: مَا أَنْزَلَ اللهُ دَاءً إِلاَّ أَنْزَلَ لَهُ شِفَاءً. رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ وَمُسْلِمٌ وَلَفْظُهُ: لِكُلِّ دَاءٍ دَوَاءٌ فَإِذَا أُصِيبَ دَوَاءُ الدَّاءِ بَرَأَ بِإِذْنِ اللهِ عَزَّ وَجَلَّ

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳ қайси бир дардни нозил қилган бўлса, албатта, унинг шифосини ҳам туширгандир», дедилар». Бухорий ва Муслим ривоят қилишган. Муслимнинг лафзи: «Ҳар бир дарднинг давоси бордир. Қачон даво дардни топса, Аллоҳ азза ва жалланинг изни ила тузаладир». 

عَنْ أَبِي الدَّرْدَاءِ رَضِي اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: إِنَّ اللهَ أَنْزَلَ الدَّاءَ وَالدَّوَاءَ وَجَعَلَ لِكُلِّ دَاءٍ دَوَاءً فَتَدَاوَوْا وَلاَ تَدَاوَوْا بِحَرَامٍ

Абу Дардо розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Албатта Аллоҳ дард ва шифони нозил қилган. Ҳар бир дард учун шифо қилган. Бас, даволанинг. Фақат ҳаром ила даволангманг», дедилар». 

ДАВОЛАНИШНИНГ МУҲИМЛИГИ ВА УНДАГИ ЭҲТИЁТКОРЛИК 

Расулуллоҳ соллалоҳу алайҳи васаллам беморлик ҳолатларида ўзлари ҳам даволанлар ҳамда ўзгаларга ҳам даволанишни тавсия қилар эдилар.

عَنْ أُسَامَةَ بْنِ شَرِيكٍ رَضِي اللهُ عَنْهُ قَالَ: أَتَيْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَأَصْحَابَهُ كَأَنَّمَا عَلَى رُؤُوسِهِمُ الطَّيْرُ فَسَلَّمْتُ ثُمَّ قَعَدْتُ فَجَاءَ اْلأَعْرَابُ مِنْ هَاهُنَا وَهَاهُنَا فَقَالُوا: يَا رَسُولَ اللهِ أَنَتَدَاوَى؟ فَقَالَ: تَدَاوَوْا فَإِنَّ اللهَ عَزَّ وَجَلَّ لَمْ يَضَعْ دَاءً إِلاَّ وَضَعَ لَهُ دَوَاءً غَيْرَ دَاءٍ وَاحِدٍ الْهَرَمُ. رَوَاهُ أَصْحَابُ السُّنَنِ

Усома ибн Шарик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига келсам, у зотнинг саҳобалари худди бошларида қуш учиб юргандек ўтиришган экан. Салом бериб, ўтирдим. У ёқдан, бу ёқдан аъробийлар келишди ва: «Эй Аллоҳнинг Расули, даволанайликми?» дейишди. «Даволанинглар, Аллоҳ қайси бир дардни қўйган бўлса, албатта, унинг давосини ҳам қўйган. Фақат биттадан, қариликдан бошқасини», дедилар». Сунан соҳиблари ривоят қилишган. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам беморга пухта табибда даволаниш ва парҳез қилишга буюрар эдилар. Ҳаром нарсаларни даво тарзида ҳам истеъмол қилишдан ман қилар эдилар. Ибн Масъуд розияллоҳу анҳу “маст қилувчи нарса” ҳақида айтадилар:

وَقَالَ ابْنُ مَسْعُودٍ فِي السَّكَرِ: إِنَّ اللَّهَ لَمْ يَجْعَلْ شِفَاءَكُمْ فِيمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمْ. رَوَاهُ الْبُخَاِرُّي مُعَلَّقًا

«Албатта Аллоҳ сизларга ҳаром қилган нарсаларида сизлар учун шифо қилган эмас». Бухорий таълиқ ила ривоят қилган.

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِرَجُلٍ وَهُوَ يَعِظُهُ: اغْتَنِمْ خَمْسًا قَبْلَ خَمْسٍ شَبَابَكَ قَبْلَ هَرَمِكَ وَصَحَتَكَ قَبْلَ سَقَمِكَ وَغِنَاءَكَ قَبْلَ فَقْرِكَ وَفَرَاغَكَ قَبْلَ شُغْلِكَ وَحَيَاتَكَ قَبْلَ مَوْتِكَ. أَخْرَجَهُ الْحَاكِمُ فِي الْمُسْتَدْرَكِ

Ибн Аббос розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ соллалоҳу алайҳи васаллам бир кишига ваъз қилиб шундай дедилар: “Беш нарсани беш нарсадан олдин ғанимат бил; ёшлигингни қарилигингдан олдин, саломатлигингни беморлигингдан олдин, бойлигингни фақирлигингдан олдин, бўшлигингни машғуллигингдан олдин, ҳаётингни ўлимингдан олди”, дедилар”. Ҳоким “Мустадрак”да ривоят қилган. Фоида: Мақсад шуки, тани сиҳҳатлик ва тирикликни ғанимат билиб, яхши ишларга боғланглар. Акс ҳолда беморлик ва ўлимдан сўнг ҳеч нарса бўлмайди. Валлоҳу аълам!