Ассалому алайкум! Менинг жияним қўшиқ айтишга қизиқади. Овози ҳам ёмон эмас. Келажакда хофиз санъаткор бўлиш нияти ҳам йўқ эмас. Айтингчи, ёш боланинг келажакда қўшиқчи бўлиш ниятига кўмаклашишимиз лозимми ёки уни жамиятга янада кўпроқ фойдаси тегадиган илмга йўналтирганимиз афзалми?
Ва алайкум ассалом! Аввало санаткорни ҳофиз дейилмайди. Ҳофиз деб баъзида Қуръони каримни тўлиқ ёд олган кишиларни айтилса, баъзида 300.000га яқин ҳадисни ёдлаганларни айтилади. Ундан кўра жиянингизни Ватан, халқ ва хусусан ўзининг охиратига фойдали бўлган касбга йўналтириш керак. Валлоҳу аълам!