Ассалому алайкум! Мени ҳаётимда шундай инсон борки, у инсон зино ишлардан ҳазар қилмайди, кўп ёлғон сўзлайди, кайфу-сафога мойиллиги жуда юқори даражада. Фоҳиша аёллардан ҳам ҳазар қилмайди, шаҳватини қондириш учун кўз юмиб улар билан ҳам алоқа қилиб кетаверади. Шуларни оқибатида ҳозир ҳаёти ғафлатда, ёнида бирон-бир яхши танишлари йўқ, ишидан ҳам ҳайдалиш арафасида, қарзлардан боши чиқмаябди. Ҳаммаси шу ёмон ишларини деб бўлаётганини ўзи ҳам билябди, мени тўғри йўлдан юришимда ёрдам бер деябди. Мен унга ҳар сафар Аллоҳни эслатаябман, бу ишлари Аллоҳни ранжитишини ва Аллоҳ ундан юз ўгирган бўлиши мумкинлигини айтдим. Мен унга яна нималар дейишим мумкун? Истардимки иймонлари мустаҳкам бўлишини, зино ишлардан нафратланишини, Аллоҳ суйган бандаси бўлишини истардим жудаҳам.
– Ва алайкум ассалом! Ейиши ҳаромдан бўлган инсоннинг аҳволи шу бўлади. Валлоҳу аълам!