Асал арилар ҳар йил ўз вақти билан бир қанча сабабларга кўра ўз инларидан қанчадир қисми қочиб, бошқа жойларга учиб кетади. Ўртача 2, 5 километр узоқлиқдаги масофага кетишади. У ариларни эгаси ўзи ҳам топа олиши қийин масала. Агар ўша масофада асал аричилар кўп бўлса, кимники эканлигини билиш ҳам қийин. Ўша арилар бир жойга бориб қўнишади, яхши жой топа олса яшаб кетади ёки секин аста қирилиб кетади. Шу қочиб чиққан ариларни тутиш йўллари бор. Олдиндан дарахтларга ўша қочмоқчи бўлган арилар учун инлар қилиб қўйилади, кейин ўша арилар бошқа жойларга қўнмасдан ўша инларга қўнишади. Ўша ариларни тутиб, улардан фойдаланиш мумкинми? Шариатда шу ҳақда сўз юритилганми?
Бу йўқолган нарсалар қаторига киради. Топилмалар ҳақидаги маълумотларни ўқинг.