Аёл номахрам эркаклар билан мулоқоти

Ассалому алайкум! Мени рашким жуда кучли. Аёлимга умуман номаҳрам эркаклар билан мулоқот қилишни тақиқлайман, ҳаттоки магазин, дорихона ва ҳ.к. жойларда фақат эркаклар бўлса бир ўзи киришига рухсат бермайман. Лекин шунга яраша барча зарур хожатини ўзим бажараман. У эркаклар билан мулоқот қилишига зарурат қолдирмайман. Уйда ҳам бир ўзи бўлганида номаҳрам эркакларга (хоҳ қўшни бўлсин, хоҳ қариндош) эшикни очишни тақиқлайман. Кўчада ҳам ёши катта бўлмаган қўшни эркакларга салом беришни ҳам тақиқлайман. Бу ҳаракатларимни аёлим тушунмайди ва «жуда оширворасиз, мен ўқидим аврати ёпиқ аёл зарурат юзасидан эркаклар билан мулоқот қилса бўлар экан, сизни талабларингиз шариат ҳукми эмас, балки ўз инжиқлигингиз, тоқатимдан ортиқ нарсани талаб қилаяпсиз» дейди. Ва шу мавзуда биз доим жанжаллашамиз, ҳаттоки ажралишни ҳам ўйлаб қоламиз. Гарчи шариатни ҳукми бўлмаса ҳам “бу эримни талаби” деб аёлим итоат қилиши керак эмасми?