”Аллоҳ рози бўлсин” сўзи

Ва алайкум ассалом! Мўминлар бир-бирларига “Аллоҳ рози бўлсин”, "Аллоҳ сиздан рози бўлсин” дейишлари жоиз. Балки тилакларнинг энг афзалидир. Бундай тилак билдириш бутун Ислом оламида урфга кирган. Аллоҳ таоло Қуръони каримда саҳобалар ҳақида 

رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ 

 “...Аллоҳ улардан рози бўлди, улар ҳам Ундан рози бўлдилар...” деган. Ҳадисларда қуйидагича тилак билдириш ворид бўлган.

 عن أسامة بن زيد رضي الله عنهما قال : قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : ( مَنْ صُنِعَ إِلَيْهِ مَعْرُوفٌ فَقَالَ لِفَاعِلِهِ : جَزَاكَ اللَّهُ خَيْرًا . فَقَدْ أَبْلَغَ فِي الثَّنَاءِ  رواه الترمذي (1958) والنسائي في "السنن الكبرى" (6/53 

Усома ибн Зайд розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:

"Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам : “Кимга бирор яхшилик қилинса ва яхшилик қилинган яхшилик қилган кишига “Жазаакаллоҳу хойроо”* деса батаҳқиқ мақтовни чиройли адо қилибди” дедилар".

Термизий ва Насаийлар ривояти. 

*Маъноси :  “Аллоҳдан сизни савобингизни кўпайтириб беришини сўрайман”. Бу каби дуо қилиш, тилак билдириш саҳобаи киромларнинг одатларидан бўлган.

 حَدَّثَنَا زَكَرِيَّاءُ بْنُ يَحْيَى قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدُ اللهِ بْنُ نُمَيْرٍ قَالَ: حَدَّثَنَا هِشَامُ بْنُ عُرْوَةَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ عَائِشَةَ: أَنَّهَا اسْتَعَارَتْ مِنْ أَسْمَاءَ قِلَادَةً فَهَلَكَتْ، فَبَعَثَ رَسُولُ اللهِ صَلَي الله عَلَيْهِ وَسَلَّم رَجُلًا فَوَجَدَهَا، فَأَدْرَكَتْهُمُ الصَّلَاةُ، وَلَيْسَ مَعَهُمْ مَاءٌ فَصَلَّوْا، فَشَكَوْا ذَلِكَ إِلَى رَسُولِ اللهِ صَلَي الله عَلَيْهِ وَسَلَّم فَأَنْزَلَ اللهُ آيَةَ التَّيَمُّمِ. فَقَالَ أُسَيْدُ بْنُ حُضَيْرٍ لِعَائِشَةَ: جَزَاكِ اللهُ خَيْرًا، فَوَاللهِ مَا نَزَلَ بِكِ أَمْرٌ تَكْرَهِينَهُ إِلَّا جَعَلَ اللهُ ذَلِكِ لَكِ وَلِلْمُسْلِمِينَ فِيهِ خَيْرًا. أطرافه: 334، 3672، 3773، 4538، 4607، 4608، 5164، 5250، 5882، 6844، 6845 - تحفة: 16990 

Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:

«У киши Асмодан ориятга (вақтинча тақиб туриш учун) маржон олган эди, йўқолиб қолди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бир кишини юборган эдилар, уни топиб келди. Шу аснода намоз вақти бўлди. Уларда сув йўқ эди, намозни ўқийверишди. Кейин бу ҳақда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга шикоят қилишди. Шунда Аллоҳ таяммум оятини нозил қилди. Усайд ибн Ҳузайр Оишага: «Аллоҳ сени яхшилик билан мукофотласин. Аллоҳга қасамки, қачон бошингга ўзинг ёқтирмайдиган бир иш тушса, Аллоҳ албатта бунда сен учун ва мусулмонлар учун бир яхшилик қилган бўлади», деди».  (“Олтин силсила” китобидан Саҳиҳул Бухорий). 

قال عمر بن الخطاب رضي الله عنه : ( لو يعلم أحدكم ما له في قوله لأخيه : جزاك الله خيرا ، لأَكثَرَ منها بعضكم لبعض  مصنف ابن أبي شيبة. (5/322) : 

Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу айтади :

"Бирингизнинг биродарига “Жазаакаллоҳу хойроо” дейишида қанчалар (яхшилик, баракот) борлигини билганингизда эди, бир бирингизга айтишни кўпайтирган бўлардингиз".Мусаннаф ибн Аби Шайба. Валлоҳу аълам!