- Бу каби нарсалар “Мусталаҳул ҳадис” деб номланган махсус илмга оид китобларда бўлади. Яқинда биз ҳам шу ном билан бир китоб чиқардик.Унда, сизнинг саволингизга боғлиқ, жумладан қуйидагилар келган:“Заифнинг таърифи:А). Заиф сўзи луғатда қовий - кучлининг зиддидир. Яъни, кучсиз, деганидир. Заифлик ҳиссий ва маънавий бўлади. Ҳозир ўрганаётган мавзуъимизда маънавий заифлик ирода қилинган бўлади. Б). Уламоларнинг истилоҳида заиф ҳадис, деб ҳасан сифатини ўзида жамламаган нарсага айтилади. Ўша жамламаслик, унинг шартларидан бир шартни йўқолиши билан юзага келади. Имом Байқуний ўзининг машҳур «Манзуматул Байқуния», деган асарида заифни таърифлаб айтади: «Ва куллу ма ан рутбатил ҳусни қасур,Фаҳуваз зоиъийфу ва ҳува ақсамун куср».Яъни, ҳасанлик мартабасига етмаган ҳар бир нарса заифдир ва унинг қисмлари кўпдир.Заифнинг тафовути: Заиф ҳадиснинг заифлиги, худди саҳиҳ ҳадисда тафовут бўлгани каби, тафовутли бўлади. Унинг ровийларининг заифлиги оғир ёки енгил бўлади. Баъзиларини заиф, дейилади, баъзиларини жуда ҳам заиф, дейилади.