Бу масалада бир ёќлама гап ќилиш тўѓри бўлмайди. Уй-жой ћаќидаги ћадис ва ривоятлар ћам шу эътибордан бир хил келмаган. Уй жойга ортиќча сарф харажат ќилиш ќаттиќ ќораланган матнларни ўрганиладиган бўлса, ким ўзарга, кибр, манманлик ва маќтанчоќлик ила бўлса шундай экани чиќади.Аммо ћалол пок йўл билан, ибодат ва мажбуриятларини адо ќилган ћолда уй жойни яхшилаш жоиз.Абу Убайдайн розияллоћу анћудан ривоят ќилинади:«Абдуллоћдан исрофчилар ћаќида сўраган эдим.«Улар молни ноћаќдан сарфлайдиганлар», деди». Демак, ноћаќдан, ћаром-хариш, бећуда нарсаларга, керагидан ортиќ мол сарфлаган киши Ќуръондаги «мубаззирийн», яъни исрофчилардан бўлиб ќолар экан ва уларга аталган азоб-уќубатларга сазовор бўлар экан. Сиз билан биз зинћор ва зинћор исрофчи бўлишдан саќланишимиз керак. Ибн Аббос розияллоћу анћу:«Исрофчи ноћаќ сарфлашда» деган.Яъни, молни ноћаќ сарфалайдиган одам исрофчи бўлади.Нофеъ ибн Абдулћорис розияллоћу анћудан ривоят ќилинади:«Расулуллоћ соллаллоћу алайћи васаллам:«Кенг маскан, солић ќўшни ва яхши маркаб кишининг саодатидандир», дедилар». Демак, масканнинг кенг бўлиши, ќўшнининг аћли солић бўлиши ва миниладиган маркабнинг яхши бўлиши инсоннинг саодатининг омилларидан экан.