Мен "Тасаввуф ҳақида тасаввур" номли китобингизни ўқиганман. Лекин Қашқадарё ва Сурхондарё вилоятлрининг кўп қишлоқларида эски замонлардан буён баъзи одатлар бор. Масалан ҳар бир қишлоқнинг ўз эшони бўлиб, ўша эшон эскидан шу қишлоққа пир ҳисобланади, қишлоқ аҳли эса мурид ҳисобланади. Баъзи пирларнинг умуман диний саводлари йўқ. Бу пир-муридчилик отадан болага ўтиб келаверади. Пирлари бўлмаган қишлоқ аҳиллари "Бепирлар" деб таҳқирланади. Шундай қишлоқдагилардан бу ҳолат қандай юзага келиб қолгани ҳақида сўрасам ҳаммалари ҳар хил ривоятлар айтиб берадилар. Албатта бу ҳолатнинг ҳам тарихий сабаби бўлса керак. Шу ҳақида маълумот берсангиз. Пир-муридчиликнинг бундай шакли қандай пайдо бўлган ва жоизми?
Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф роҳимаҳуллоҳ:
Бу диндан узоқлашиш, дангасалик, пирчиликни мерос қилиб олиш оқибатида келиб чиққан ўта нотўғри нарсадир. Унга аҳамият бермаслик керак.