Устоз масжид имоми маърузада бир ҳадисни ўқиб тавсир қилиб берди. Ҳадиснинг қисқача мазмуни: Унда Намозга бепарво бўлганлар, бировнинг дилини сўз билан ёки қўли билан ранжитганлар, ота – онасига оққ бўлганлар ва спиртли ичимликларга муккасидан кетганлар жаннатга кирмайди деди. Шунда намозга бепарво бўлган одамни қандай тушуниш керак? Намозни ола (бир кун ўқиб – бир кун ўқимасдан) ўқиганними, ёки жамоат намозига кеч қолганними?
Аввало намозни ўқимаган, кейин бир кун ўқиб - бир кун ўқимасдан юрган, сўнгра жамоат намозига кеч қолган.