Ассалому алайкум! Биз чeт элда яшаймиз. Бу eрда уйсиз одамлар бор, лeкин улар мусулмон эмас. Ўша одамларни таомлантирганимиз яхшими ёки мусулмон одамни топиб бeриб бeриш кeракми? Қайси бири афзалроқ?
Ва алайкум ассалом! Шариатимизда инсоннинг зотидан нафратланиш йўқ. Қилаётган амали, эътиқодига муносабат билдириш мумкин. Ҳайвонга қилинган ишнинг мукофоти қуйидагидек бўлганида одамга қилинганини ажр-савоби бунданда юқори бўлади.
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللهُ عَنْهُ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: أَنَّ رَجُلًا رَأَى كَلْبًا يَأْكُلُ الثَّرَى مِنَ الْعَطَشِ، فَأَخَذَ الرَّجُلُ خُفَّهُ فَجَعَلَ يَغْرِفُ لَهُ بِهِ حَتَّى أَرْوَاهُ، فَشَكَرَ اللهُ لَهُ فَأَدْخَلَهُ الْجَنَّةَ
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Бир киши ташналикдан нам тупроқни ялаётган итни кўриб қолди. Шунда у одам маҳсисига сув олиб, унга бера бошлади, ниҳоят уни қондирди. Шунда Аллоҳ ундан рози бўлди ва жаннатга киритди», дедилар». (“Олтин силсила” китобидан Саҳиҳул Бухорий). Валлоҳу аълам!