Шукр қилиш дуоси
Ассалому алайкум! Биз Аллоҳ берган нематларга шукр қивотганимизда қайси дуони ўқишимиз керак? Жавоб учун раҳмат.
Ва алайкум ассалом!
عَنْ رِفَاعَةَ بْنِ رَافِعٍ الزُّرَقِيِّ رَضِي اللهُ عَنْهُ قَالَ: كُنَّا يَوْمًا نُصَلِّي وَرَاءَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَلَمَّا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرَّكْعَةِ قَالَ: «سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ». قَالَ رَجُلٌ وَرَاءَهُ: رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ، حَمْدًا كَثِيرًا طَيِّبًا مُبَارَكًا فِيهِ، فَلَمَّا انْصَرَفَ قَالَ: «مَنِ الْمُتَكَلِّمُ؟» قَالَ: أَنَا. قَالَ: رَأَيْتُ بِضْعَةً وَثَلَاثِينَ مَلَكًا يَبْتَدِرُونَهَا، أَيُّهُمْ يَكْتُبُهَا أَوَّلُ
Рифоъа ибн Рофеъ Зурақий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Бир куни Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ортларида намоз ўқидик. У зот бошларини рукуъдан кўтарганларида: «Самиъаллоҳу лиман ҳамидаҳ», дедилар. Орқаларида бир киши: «Роббана ва лакал-ҳамду ҳамдан касийрон тоййибан мубарокан фийҳ», деди. У зот намозни тугатгач: «Гапирган ким?» дедилар. (Ўша киши) «Мен», деди. «Ўттиз нечта ҳам фариштанинг буни биринчи бўлиб ёзишга талашаётганини кўрдим», дедилар». (“Олтин силсила” китобидан Саҳиҳул Бухорий).ابن عمر رضي الله عنهما أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حَدَّثَهُمْ أَنَّ عَبْدًا مِنْ عِبَادِ اللَّهِ قَالَ : يَا رَبِّ لَكَ الْحَمْدُ كَمَا يَنْبَغِي لِجَلالِ وَجْهِكَ وَلِعَظِيمِ سُلْطَانِكَ ، فَعَضَّلَتْ بِالْمَلَكَيْنِ فَلَمْ يَدْرِيَا كَيْفَ يَكْتُبَانِهَا ، فَصَعِدَا إِلَى السَّمَاءِ وَقَالا : يَا رَبَّنَا إِنَّ عَبْدَكَ قَدْ قَالَ مَقَالَةً لا نَدْرِي كَيْفَ نَكْتُبُهَا . قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ - وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَا قَالَ عَبْدُهُ - : مَاذَا قَالَ عَبْدِي ؟ قَالا : يَا رَبِّ إِنَّهُ قَالَ : يَا رَبِّ لَكَ الْحَمْدُ كَمَا يَنْبَغِي لِجَلالِ وَجْهِكَ وَعَظِيمِ سُلْطَانِكَ . فَقَالَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ لَهُمَا : اكْتُبَاهَا كَمَا قَالَ عَبْدِي حَتَّى يَلْقَانِي فَأَجْزِيَهُ بِهَا رواه ابن ماجه
Ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади : Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уларга ҳадис сўзлаб : “Аллоҳнинг бандаларидан бир банда “Я робби лакалҳамду камаа янбағии лижалаали важҳика валиазими султоник” деди. Бу калима икки фариштага оғирлик қилиб уни қандай ёзишни билмай қолишди. Самога кўтарилиб : “Эй роббимиз банданг бир гапни айтди, биз уни қандай ёзишни билмаяпмиз” дейишди. Аллоҳ азза ва жалла – Ўзи бандаси нима деганидан яхши хабардор бўлсада, - “Бандам нима деди” деди. Улар : “Я робби лакалҳамду камаа янбағии лижалаали важҳика валиазими султоник деди” дейишди. Аллоҳ азза ва жалла у иккисига : “Бандам менга йўлиқиб, мукофотини бергунимча қандай айтган бўлса шундайлигича ёзиб қўяверинглар” деди”. Ибн Можа ривояти. Маъноси: Эй роббим, Сенга зотингни жалолига, салтанатингни улуғлигига лойиқ ҳамдлар бўлсин. Валлоҳу аълам!
