Ассалому алайкум! Бир ишчимиз сўраб беришими илтимос қилди.
Айтишича опоқиси 98 кириб эс-хуши жойида бўлмай қолибди. Набирасини оиласи билан туради. Ўзини худди 2 яшар боладек тутар экан. Хаттоки фарзандларини танимай қолган. Фақат бирга яшайдиган одамларини танийди. Овқатга тўйгандан кейин ёшболлардек сочади. Асосийси набираси намозга тахорат олдириб тургизиб қўйса хохласа ўқийди хохламаса йўқ. Лекин ўтган йиллари бундай эмасди. Ўзи намозхон одам эди. Буни хукми қандай? Чунки хуши ўзидамаслиги учун намозни ташлаб қўяпди экан. Олдиндан раҳмат.
Ва алайкум ассалом! Улар бу ҳолатда узрли ҳисобланадилар. Намоз фарз бўлишининг шартларидан бири ақл жойида бўлиши керак. Валлоҳу аълам!