Саҳобалар дажжолни кўришганми?

- Ва алайкум ассалом! Кўришган. 

عَنْ فَاطِمَةَ بِنْتِ قَيْسٍ رضي الله عنها سَمِعْتُ نِدَاءَ الْمُنَادِى مُنَادِى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يُنَادِى الصَّلاَةَ جَامِعَةً. فَخَرَجْتُ إِلَى الْمَسْجِدِ فَصَلَّيْتُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَكُنْتُ فِى صَفِّ النِّسَاءِ الَّتِى تَلِى ظُهُورَ الْقَوْمِ فَلَمَّا قَضَى رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم صَلاَتَهُ جَلَسَ عَلَى الْمِنْبَرِ وَهُوَ يَضْحَكُ فَقَالَ « لِيَلْزَمْ كُلُّ إِنْسَانٍ مُصَلاَّهُ ». ثُمَّ قَالَ « أَتَدْرُونَ لِمَ جَمَعْتُكُمْ ». قَالُوا اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ.
قَالَ « إِنِّى وَاللَّهِ مَا جَمَعْتُكُمْ لِرَغْبَةٍ وَلاَ لِرَهْبَةٍ وَلَكِنْ جَمَعْتُكُمْ لأَنَّ تَمِيمًا الدَّارِىَّ كَانَ رَجُلاً نَصْرَانِيًّا فَجَاءَ فَبَايَعَ وَأَسْلَمَ وَحَدَّثَنِى حَدِيثًا وَافَقَ الَّذِى كُنْتُ أُحَدِّثُكُمْ عَنْ مَسِيحِ الدَّجَّالِ حَدَّثَنِى أَنَّهُ رَكِبَ فِى سَفِينَةٍ بَحْرِيَّةٍ مَعَ ثَلاَثِينَ رَجُلاً مِنْ لَخْمٍ وَجُذَامَ فَلَعِبَ بِهِمُ الْمَوْجُ شَهْرًا فِى الْبَحْرِ ثُمَّ أَرْفَئُوا إِلَى جَزِيرَةٍ فِى الْبَحْرِ حَتَّى مَغْرِبِ الشَّمْسِ فَجَلَسُوا فِى أَقْرُبِ السَّفِينَةِ فَدَخَلُوا الْجَزِيرَةَ فَلَقِيَتْهُمْ دَابَّةٌ أَهْلَبُ كَثِيرُ الشَّعَرِ لاَ يَدْرُونَ مَا قُبُلُهُ مِنْ دُبُرِهِ مِنْ كَثْرَةِ الشَّعَرِ فَقَالُوا وَيْلَكِ مَا أَنْتِ فَقَالَتْ أَنَا الْجَسَّاسَةُ. قَالُوا وَمَا الْجَسَّاسَةُ قَالَتْ أَيُّهَا الْقَوْمُ انْطَلِقُوا إِلَى هَذَا الرَّجُلِ فِى الدَّيْرِ فَإِنَّهُ إِلَى خَبَرِكُمْ بِالأَشْوَاقِ. قَالَ لَمَّا سَمَّتْ لَنَا رَجُلاً فَرِقْنَا مِنْهَا أَنْ تَكُونَ شَيْطَانَةً - قَالَ - فَانْطَلَقْنَا سِرَاعًا حَتَّى دَخَلْنَا الدَّيْرَ فَإِذَا فِيهِ أَعْظَمُ إِنْسَانٍ رَأَيْنَاهُ قَطُّ خَلْقًا وَأَشَدُّهُ وِثَاقًا مَجْمُوعَةٌ يَدَاهُ إِلَى عُنُقِهِ مَا بَيْنَ رُكْبَتَيْهِ إِلَى كَعْبَيْهِ بِالْحَدِيدِ قُلْنَا وَيْلَكَ مَا أَنْتَ قَالَ قَدْ قَدَرْتُمْ عَلَى خَبَرِى فَأَخْبِرُونِى مَا أَنْتُمْ قَالُوا نَحْنُ أُنَاسٌ مِنَ الْعَرَبِ رَكِبْنَا فِى سَفِينَةٍ بَحْرِيَّةٍ فَصَادَفْنَا الْبَحْرَ حِينَ اغْتَلَمَ فَلَعِبَ بِنَا الْمَوْجُ شَهْرًا ثُمَّ أَرْفَأْنَا إِلَى جَزِيرَتِكَ هَذِهِ فَجَلَسْنَا فِى أَقْرُبِهَا فَدَخَلْنَا الْجَزِيرَةَ فَلَقِيَتْنَا دَابَّةٌ أَهْلَبُ كَثِيرُ الشَّعَرِ لاَ يُدْرَى مَا قُبُلُهُ مِنْ دُبُرِهِ مِنْ كَثْرَةِ الشَّعَرِ فَقُلْنَا وَيْلَكِ مَا أَنْتِ فَقَالَتْ أَنَا الْجَسَّاسَةُ.
قُلْنَا وَمَا الْجَسَّاسَةُ قَالَتِ اعْمِدُوا إِلَى هَذَا الرَّجُلِ فِى الدَّيْرِ فَإِنَّهُ إِلَى خَبَرِكُمْ بِالأَشْوَاقِ فَأَقْبَلْنَا إِلَيْكَ سِرَاعًا وَفَزِعْنَا مِنْهَا وَلَمْ نَأْمَنْ أَنْ تَكُونَ شَيْطَانَةً فَقَالَ أَخْبِرُونِى عَنْ نَخْلِ بَيْسَانَ قُلْنَا عَنْ أَىِّ شَأْنِهَا تَسْتَخْبِرُ قَالَ أَسْأَلُكُمْ عَنْ نَخْلِهَا هَلْ يُثْمِرُ قُلْنَا لَهُ نَعَمْ. قَالَ أَمَا إِنَّهُ يُوشِكُ أَنْ لاَ تُثْمِرَ قَالَ أَخْبِرُونِى عَنْ بُحَيْرَةِ الطَّبَرِيَّةِ. قُلْنَا عَنْ أَىِّ شَأْنِهَا تَسْتَخْبِرُ قَالَ هَلْ فِيهَا مَاءٌ قَالُوا هِىَ كَثِيرَةُ الْمَاءِ. قَالَ أَمَا إِنَّ مَاءَهَا يُوشِكُ أَنْ يَذْهَبَ. قَالَ أَخْبِرُونِى عَنْ عَيْنِ زُغَرَ. قَالُوا عَنْ أَىِّ شَأْنِهَا تَسْتَخْبِرُ قَالَ هَلْ فِى الْعَيْنِ مَاءٌ وَهَلْ يَزْرَعُ أَهْلُهَا بِمَاءِ الْعَيْنِ قُلْنَا لَهُ نَعَمْ هِىَ كَثِيرَةُ الْمَاءِ وَأَهْلُهَا يَزْرَعُونَ مِنْ مَائِهَا. قَالَ أَخْبِرُونِى عَنْ نَبِىِّ الأُمِّيِّينَ مَا فَعَلَ قَالُوا قَدْ خَرَجَ مِنْ مَكَّةَ وَنَزَلَ يَثْرِبَ. قَالَ أَقَاتَلَهُ الْعَرَبُ قُلْنَا نَعَمْ. قَالَ كَيْفَ صَنَعَ بِهِمْ فَأَخْبَرْنَاهُ أَنَّهُ قَدْ ظَهَرَ عَلَى مَنْ يَلِيهِ مِنَ الْعَرَبِ وَأَطَاعُوهُ قَالَ لَهُمْ قَدْ كَانَ ذَلِكَ قُلْنَا نَعَمْ. قَالَ أَمَا إِنَّ ذَاكَ خَيْرٌ لَهُمْ أَنْ يُطِيعُوهُ وَإِنِّى مُخْبِرُكُمْ عَنِّى إِنِّى أَنَا الْمَسِيحُ وَإِنِّى أُوشِكُ أَنْ يُؤْذَنَ لِى فِى الْخُرُوجِ فَأَخْرُجَ فَأَسِيرَ فِى الأَرْضِ فَلاَ أَدَعَ قَرْيَةً إِلاَّ هَبَطْتُهَا فِى أَرْبَعِينَ لَيْلَةً غَيْرَ مَكَّةَ وَطَيْبَةَ فَهُمَا مُحَرَّمَتَانِ عَلَىَّ كِلْتَاهُمَا كُلَّمَا أَرَدْتُ أَنْ أَدْخُلَ وَاحِدَةً أَوْ وَاحِدًا مِنْهُمَا اسْتَقْبَلَنِى مَلَكٌ بِيَدِهِ السَّيْفُ صَلْتًا يَصُدُّنِى عَنْهَا وَإِنَّ عَلَى كُلِّ نَقْبٍ مِنْهَا مَلاَئِكَةً يَحْرُسُونَهَا قَالَتْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَطَعَنَ بِمِخْصَرَتِهِ فِى الْمِنْبَرِ « هَذِهِ طَيْبَةُ هَذِهِ طَيْبَةُ هَذِهِ طَيْبَةُ ». يَعْنِى الْمَدِينَةَ « أَلاَ هَلْ كُنْتُ حَدَّثْتُكُمْ ذَلِكَ ». فَقَالَ النَّاسُ نَعَمْ « فَإِنَّهُ أَعْجَبَنِى حَدِيثُ تَمِيمٍ أَنَّهُ وَافَقَ الَّذِى كُنْتُ أُحَدِّثُكُمْ عَنْهُ وَعَنِ الْمَدِينَةِ وَمَكَّةَ أَلاَ إِنَّهُ فِى بَحْرِ الشَّامِ أَوْ بَحْرِ الْيَمَنِ لاَ بَلْ مِنْ قِبَلِ الْمَشْرِقِ ما هُوَ مِنْ قِبَلِ الْمَشْرِقِ مَا هُوَ مِنْ قِبَلِ الْمَشْرِقِ مَا هُوَ ». وَأَوْمَأَ بِيَدِهِ إِلَى الْمَشْرِقِ. قَالَتْ فَحَفِظْتُ هَذَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم. رَوَاهُ مُسْلِمٌ فِي صَحِيحِهِ بِرَقَم  

Фотима бинт Қайсдан ривоят қилинади:
“Жарчининг – Расулуллоҳ соллалллоҳу алайҳи васалламнинг жарчилари –“Намозга!” деб жар солаётганини эшитиб, масжидга чиқдим-да, Расулуллоҳ соллалллоҳу алайҳи васаллам билан намоз ўқидим. Мен қавмнинг орқа тамонидаги аёллар сафида эдим. Расулуллоҳ соллалллоҳу алайҳи васаллам намозни ўқиб бўлгач, минбарга ўтирдилар-да, жилмайиб “Ҳар бирингиз намоз ўқиган жойида қолсин!” дедилар. Сўнг “Сизларни нима учун тўплаганимни биласизларми?” дедилар. “Аллоҳ ва Унинг Расули билувчироқ” дейишди. “Мен сизларни бирон нарсага ундаш ёки бирон нарсадан огоҳлантириш учун тўпламадим. Тўплашимнинг боиси шуки, Тамим Дорий бир насроний киши эди. Келиб, байъат берди, мусулмон бўлди ва мен сизларга Масиҳ Дажжол ҳақида айтиб юрган гапга мувофиқ келадиган бир гап айтди. Менга айтишича, у лахм ва жузомликлардан ўттиз киши билан бир кемага миниб кетаётганда, тўлқин кучайиб, уларни бир ой сарсон қилибди. (Бир кун) қуёш ботишига яқин (кемани) бир орол томон ҳайдашибди. Қайиқларга ўтириб, оролга киришса, олдиларидан туклари кўплигидан на олдини ва на ортини ажратиб бўлмайдиган бир жунли ҳайвон чиқибди. “Ҳой қурғур, сен нимасан?” дейишибди. “Мен жассосаман”  дебди. “Жассоса деганинг нима?” дейишибди. “Ҳой қавм, қасрдаги анави кишининг ёнига боринглар, у хабарингизга муштоқ” дебди. У киши ҳақида айтгач, унинг шайтон бўлишидан қўрқишибди-да, тез бориб, қасрга киришибди. Қарашса, у ерда улар аввал ҳеч кўрмаган жуда катта одам бор экан. Унинг қўллари ва болдирлари темир билан бўйнига маҳкам боғланган экан. “Қурғур, сен кимсан?” дейишибди. “Менинг ҳолимдан воқиф бўлдингиз, ўзингиз ким эканингизни айтинг менга” дебди. Улар “Биз араблармиз. Бир кемага миниб, денгизга чиққан эдик. Денгиз ҳаддидан ошган бир паллага тўғри келиб қолибмиз. Тўлқин бизни бир ой ўйнатди. Кейин сенинг мана шу оролинг томон сузиб, қайиқларга ўтириб, оролга кириб келдик. Олдимиздан туклари кўплигидан на олдини ва на ортини ажратиб бўлмайдиган бир жунли ҳайвон чиқди. “Қурғур, сен нимасан?” десак “Мен жассосаман” деди. “Жассоса деганинг нима?” десак, “Қасрдаги анави кишининг ёнига боринглар, у хабарингизга муштоқ” деди, кейин шошиб сенинг ёнингга келдик. Ундан қўрқдик, шайтон бўлишидан чўчидик” дейишибди. Шунда у “Менга Байсон хурмолари ҳақида гапиринг” дебди. “Унинг нимаси ҳақида сўраяпсан?” дейишибди. “Унинг хурмоси ҳақида сўраяпман, мева беряптими?” дебди. “Ҳа” деб жавоб беришибди. “У яқин орада мева бермай қўяди. Табарийя кўли ҳақида гапиринг” дебди. “Унинг нимасини сўраяпсан?” дейишибди. “Суви борми?” дебди. “Суви кўп” дейишибди. “Яқин орада суви кетиб қолади. Зуғар булоғи ҳақида гапиринг” дебди. “Унинг нимасини сўраяпсан?” дейишибди. “Булоқда сув борми, одамлар экинини булоқнинг сувидан суғоряптими?” дебди. “Ҳа, суви кўп. Одамлари ҳам унинг сувидан сўғоришяпти” дейишибди. “Уммийларнинг пайғамбари ҳақида гапиринг, у нима қилди?” дебди. “У Маккадан чиқиб, Ясрибга борди” дейишибди. “Араблар унга қарши урушдими?” дебди. “Ҳа” дейишибди. “У уларга нима қилди?” дебди. “У ўзига яқин арабларнинг барчасидан устун келди, улар унга итоат қилишди” дейишибди. “Шундай бўлдими?” дебди. “Ҳа” дейишган экан “Унга итоат қилганлари улар учун яхши. Сизга ўзим ҳақимда гапирсам, мен Масиҳман. Чиқиш учун менга изн берилишига оз қолди. Чиқиб, ерда кезаман. Қирқ кун ичида Макка ва Тойбадан бошқа бирон жой қолмай кираман. Уларга кира олмайман, чунки улар иккови менга ҳаром қилинган. Уларнинг биронтасига киришни ирода қилсам, қўлида ялонғочланган қилич кўтарган фаришта мени қарши олиб, ундан тўсиб қолади. Унинг ҳар йўлида қўриқловчи фаришталар бўлади” дебди”. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳассалари билан минбарга уриб “Бу Тойба, бу Тойба, бу Тойба – яъни Мадина – мен сизларга бу ҳақда айтганмидим” дедилар. Одамлар “Ҳа” дейишди. “Менга Тамимнинг гапи ёқди. Чунки у мен сизларга у(Масиҳ) ҳақида, Мадина ва Макка ҳақида айтиб юрганларимга мувофиқ келди. Огоҳ бўлинг, у Шом денгизида ёки Яман денгизида. Йўқ, у машриқ томондан, машриқ томондан, машриқ томондан” деб қўллари билан машриққа ишора қилдилар. Мен буни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан ёдлаб олганман”.
Имом Муслим “Саҳиҳ”ида ривоят қилган. Валлоҳу аълам!