Хазил

- «Мазаҳ» арабча сўз бўлиб, аслида, ҳазил-мутойибани англатади. Бинобарин, ҳазил-мутойиба учун, рост гапларни гапириб, озроқ мазаҳ қилиш жоиз.Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳам ҳақ гаплардан четламаган ҳолларида ҳазил қилар эдилар. Ул зот бир кишига: «Эй, икки қулоқли», бошқа бировга: «Сени туянинг боласига миндирамиз», деганлар.Қари кампирга: «Кампирлар жаннатга кирмайдилар», деганлар ва сўнгра «Воқиъа» сурасидаги «Албатта, Биз у(ҳурлар)ни дафъатан, хос қилиб, яратдик. Бас, уларни бокиралар қилдик» оятларини ўқиганлар. Бошқа бир кампирга: «Кўзида оқи бор эрингми?» деганлар.Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг мазаҳларида уч нарса мужассам бўлган:1. Ҳақ бўлиши.2. Аёллар, болалар ва заиф кишилар билан бўлгани.3. Нодир бўлгани.Бу ҳолатлар доимий равишда мазаҳ қилиб юришга далил эмас. Нодир нарсанинг ҳукми доимий нарсанинг ҳукмига ўхшамайди. Бир одам ҳабашларнинг ўйинини кечаю кундуз томоша қилиб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳам уларни томоша қилганлар, дея ҳужжат келтириши нотўғри бўлади.Мазаҳда ҳаддан ошиш ва бардавом бўлиш манъ қилинган. Чунки, бу иш одамнинг виқорига футур етказади. Турли гина ва кўнгил қолиш ҳолатларини келтириб чиқаради.