Ассалому алайкум! Отам ёшлигимдан бери кун бермасди. Онамни ҳар куни урарди. Шунинг учун 15йил ёки ундан сал кўпроқ вақт кечқурун ҳоламларнинг уйига қочиб яшардик. Ичарди чекарди зино ишларни ҳам жуда кўп қилган. Қисқаси оталик меҳрини умуман кўрмаганмиз. Энди биз укам ва мен катта бўлдик. Уйда йўқ вақтимизда бирор нарсани баҳона қилиб ойимни уришга ҳаракат қила бошлаганди. Отам биз бобомнинг уйига кетиб қолди. Кейин 5ой ўтиб ичиб уйга келди. Отам келиб яна ҳеч нарса бўлмагандек бир оила болиб яшайлик деди. Биз бу гапга қаршимиз, онам ҳам укам ва мен ҳам саволим қилаётган ишимиз нотўғри эмасми?
– Ва алайкум ассалом! Нотўғри эмас. Валлоҳу аълам!