Жаннатга эмаклаб кришлари саҳиҳми

– Ва алайкум ассалом! Аллоҳ рози бўлсин.  Ҳоким Абдурраҳмон ибн Самура розияллоҳу анҳудан ривоят қилади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам Усра лашкарини тайёрлаётган пайтларида Усмон ибн Аффон розияллоҳу анҳу у зотнинг ҳузурларига минг динорни олиб келиб, қўйниларига тўкди. Пайғамбар алай­ҳиссалом у(динор)ларни у ёқ-бу ёққа ағдариб, «Бугундан кейин Усмон нима қилса ҳам, унга зарар қилмас», дер эдилар».
Имом Аҳмад Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилади:
«Оиша розияллоҳу анҳо уйларида туриб, Мадинадаги овозларни эшитди ва:
«Бу нима?» деди.
«Абдурраҳмон ибн Авфнинг карвони Шомдан ҳар хил нарсалар олиб келди», дейишди.
Карвон етти юз туядан иборат эди. Мадина шов­қинга тўлиб кетди. Шунда Оиша розияллоҳу анҳо:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг «Абдурраҳмон ибн Авфнинг жаннатга эмаклаб кираётганини кўрдим», деганларини эшитдим», деди. Бу гап Абдурраҳмон ибн Авф розияллоҳу анҳуга етди. Шунда у:
 «Агар қодир бўлсам, албатта, тик туриб кираман», деди ва карвонни эгар-жабдуғи ва юклари билан Аллоҳ йўлига атади». (“Ҳадис ва Ҳаёт” китобидан). Валлоҳу аълам!