Жаннатга тушиш

– Ва алайкум ассалом! Бу ҳадисдаги гапдан мурод, дўзах аҳли жаннат аҳлидан кўп бўлишидир.

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللهُ عَنْهُ: أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: أَوَّلُ مَنْ يُدْعَى يَوْمَ الْقِيَامَةِ آدَمُ، فَتَرَاءَى ذُرِّيَّتُهُ فَيُقَالُ: هَذَا أَبُوكُمْ آدَمُ. فَيَقُولُ: لَبَّيْكَ وَسَعْدَيْكَ. فَيَقُولُ: أَخْرِجْ بَعْثَ جَهَنَّمَ مِنْ ذُرِّيَّتِكَ. فَيَقُولُ: يَا رَبِّ، كَمْ أُخْرِجُ؟ فَيَقُولُ: أَخْرِجْ مِنْ كُلِّ مِائَةٍ تِسْعَةً وَتِسْعِينَ». فَقَالُوا: يَا رَسُولَ اللهِ، إِذَا أُخِذَ مِنَّا مِنْ كُلِّ مِائَةٍ تِسْعَةٌ وَتِسْعُونَ، فَمَاذَا يَبْقَى مِنَّا؟ قَالَ: «إِنَّ أُمَّتِي فِي الْأُمَمِ كَالشَّعَرَةِ الْبَيْضَاءِ فِي الثَّوْرِ الْأَسْوَدِ 

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар: «Қиёмат куни биринчи чақириладиган киши Одамдир. Зурриёти уни кўради ва уларга «Бу отангиз Одамдир», дейилади. У: «Лаббайка ва саъдайка (Лаббай, амрингга мунтазирман)», дейди. У Зот: «Зурриётингдан жаҳаннамга юбориладиганларни чиқар», дейди. У: «Қанчасини чиқарай?» дейди. У Зот: «Ҳар юзтадан тўқсон тўққизтани чиқар», дейди». Шунда: «Эй Аллоҳнинг Расули, ҳар юзтадан тўқсон тўққизтамиз олинса, биздан ким қолади?» дейишди. «Умматим бошқа умматлар ичида қора ҳўкиздаги оқ тукдек (озчилик)дир», дедилар».
Шундай экан мусулмон киши Аллоҳни амрига бўйсуниб, шариатга амал қилмоғи даркор бўлади. Ибодат ва яхши амалларда бардавом бўлиб, қайтарилган ишлардан узоқ юриши зарур бўлади. Аллоҳ барчамизнинг оқибатларимизни хайрли қилсин! Валлоҳу аълам!