Менинг ёшим 19 да, оилада энг катта фарзандман, 2 нафар ўғил бола укам бор.Отамнинг ёши 42 да, онамнинг ёши 40 да. Отам сафар қилиб, қийналиб қурилиш иш қилади. Онам савдогарлар, уларга “савдога чиқманг, гуноҳ бўлади” десам, “майли чиқавераман” дедилар. Мен шу вақтгача савдога аралашиб, 2 йилдан бери ҳам илмга аралашиб юрибман. Ҳозир фақат илм олгим келябди ва ота-онамни норизо қилиб илм олябман. Қариндошларимнинг кўплари бунга қарши, ота-онамга, мазкур ишга рози бўлишлари учун сўзи ўтадиган кишиларнинг ўзлари қарши. Отам “ишла, қачонгача бундай ишлайман, сен ҳам рўзғорга шерик бўл” деб сўкмоқдалар. Онам ҳам шу услубда сўкадилар. Улар “2-3 йилдан сўнг сени уйлаймиз, қийналиб кетябман” дейдилар. Мен ота-онамни шундай норози қилиб илм олишлигим тўғрими, уларнинг рухсатисиз илм учун сафар қилиб кетишим мумкинми? Деярли фарзи айн илмларни биламан, Қуръондан икки жуз ёдлаганман. Илтимос, менга маслаҳат беринг, нима қилай?