Ассалому алайкум! Динимизда кечиримли бўлиш айтилган. Бошқаларга нисбатан узоқ кек сақламайман. Бир нарса эсимдан ҳам чиқиб кетади. Тез хафа бўлсамда, лекин тез кечира оламан ҳам. Лекин ўзимга нисбатан жудаям қаттиққўлман, кўп тергайман, норози бўламан. Агар нимадир хато қилиб қўйсам, шу нарсани унутишим жуда ҳам қийин. Хатоимдан хулоса чиқариб бошқа қимасликка ҳаракат қиламан. Аммо ўзимни ҳар доим айблайман. Шунақа даражага етадики, энг оғир жазоларга лойиқ кўраман. Бунга динимизда қандай қаралади? Жавобингиз учун раҳмат.
Ва алайкум ассалом! “Руҳий тарбия” китобини ўқишни тавсия қиламиз. Валлоҳу аълам!