Ва алайкум ассалом! Ёлғончилик хулқларнинг ёмони ва ўта пасткашлик бўлиб, Ислом шариати уни иймонни сусайтирадиган, иймондан узоқлаштирадиган ва мунофиқликнинг белгиларидан бўлган хулқ деб эътибор қилади. Шариатимиз муайян, истисноли ўринлардан бошқа ўринда ёлғон гапиришга рухсат бермайди. Бу истисноли ўринлар ичида ҳазиллашиб ёлғон гапиришга ўрин йўқ. Ҳатто Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам одамларни кулдириш мақсадида гапириладиган ёлғондан ҳам қайтарганлар. Айтганларки: “Гапириб қавмни кулдириш учун ёлғон гапирадиган кимсага вайл бўлсин, вайл бўлсин, вайл бўлсин,...” Имом Абу Довуд, Термизий ва Насоийлар ривояти. Ёлғоннинг зарари катта ва барча разолатларга пойдевор бўлгани учун Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам вайлни такрор-такрор айтдилар. Бошқа ҳадисда эса шундай деганлар: “Банда ёлғонни ҳатто мазаҳ ва жанжал ўрнида ҳам тарк қилмагунича тўлиқ иймон келтирган бўлмайди, агарчи ўзи ростгўй бўлса ҳам” Имом Аҳмад ва Тобаронийлар ривояти. Валлоҳу аълам!