Ота боласидан норози бўлиб ўтиб кетса

– Ва алайкум ассалом! 1). Ота-онани норози қилиш оғир гуноҳ. Улардан кейин қилинган яхши амалларни далил қилса ҳам, бу хатоларни ювишига кафолат эмас. Лекин ота-она фарзандидан норози бўлиб вафот қилиб кетган бўлса, уларни номидан кўп яхшиликлар қилинса ота-она томонидан кечирилишини умид қилинади.
2) Имом Муслим ўзларининг “саҳиҳ”ларида қуйидаги ҳадисни ривоят қилганлар: 

عَنْ عَائِشَةَ رَضِي اللهُ عَنْها، قَالَتْ: سَحَرَ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَهُودِيٌّ مِنْ يَهُودِ بَنِي زُرَيْقٍ، يُقَالُ لَهُ: لَبِيدُ بْنُ الْأَعْصَمِ، قَالَتْ: حَتَّى كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يُخَيَّلُ إِلَيْهِ أَنَّهُ يَفْعَلُ الشَّيْءَ، وَمَا يَفْعَلُهُ، حَتَّى إِذَا كَانَ ذَاتَ يَوْمٍ، أَوْ ذَاتَ لَيْلَةٍ، دَعَا رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ثُمَّ دَعَا، ثُمَّ دَعَا، ثُمَّ قَالَ: «يَا عَائِشَةُ، أَشَعَرْتِ أَنَّ اللهَ أَفْتَانِي فِيمَا اسْتَفْتَيْتُهُ فِيهِ؟ جَاءَنِي رَجُلَانِ فَقَعَدَ أَحَدُهُمَا عِنْدَ رَأْسِي وَالْآخَرُ عِنْدَ رِجْلَيَّ، فَقَالَ الَّذِي عِنْدَ رَأْسِي لِلَّذِي عِنْدَ رِجْلَيَّ، أَوِ الَّذِي عِنْدَ رِجْلَيَّ لِلَّذِي عِنْدَ رَأْسِي: مَا وَجَعُ الرَّجُلِ؟ قَالَ: مَطْبُوبٌ، قَالَ: مَنْ طَبَّهُ؟ قَالَ: لَبِيدُ بْنُ الْأَعْصَمِ، قَالَ: فِي أَيِّ شَيْءٍ؟ قَالَ: فِي مُشْطٍ وَمُشَاطَةٍ، قَالَ: وَجُفِّ طَلْعَةِ ذَكَرٍ، قَالَ: فَأَيْنَ هُوَ؟ قَالَ: فِي بِئْرِ ذِي أَرْوَانَ». قَالَتْ: فَأَتَاهَا رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي أُنَاسٍ مِنْ أَصْحَابِهِ، ثُمَّ قَالَ: «يَا عَائِشَةُ، وَاللهِ لَكَأَنَّ مَاءَهَا نُقَاعَةُ الْحِنَّاءِ، وَلَكَأَنَّ نَخْلَهَا رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ» قَالَتْ فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ أَفَلَا أَحْرَقْتَهُ؟ قَالَ: «لَا، أَمَّا أَنَا فَقَدْ عَافَانِي اللهُ، وَكَرِهْتُ أَنْ أُثِيرَ عَلَى النَّاسِ شَرًّا، فَأَمَرْتُ بِهَا فَدُفِنَتْ 

Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Бану Зурайқ яҳудларидан Лабид ибн Аъсам деган бир яҳудий Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга сеҳр қилди. У зотга бир ишни қилгандек туюлар, ваҳоланки уни қилмаган бўлардилар. Бир куни [ёки бир кеча] Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дуо қилдилар, сўнг яна дуо қилдилар, сўнг яна дуо қилдилар, сўнг шундай дедилар: «Эй Оиша, сездингми, Аллоҳ У Зотдан сўраган нарсам ҳақида жавоб берди. (Тушимда) ҳузуримга икки киши келиб, бири бош тарафимга, бошқаси оёқ тарафимга ўтирди. Бош тарафимдагиси оёқ тарафимдагисига [ёки оёқ тарафимдагиси бош тарафимдагисига]: «Бу кишининг дарди нима?» деди. (Иккинчиси) «У сеҳр қилинган», деди. «Уни ким сеҳрлаган?» деди. «Лабид ибн Аъсам» деди. «Нима нарсага?» деди. «Тароқ, тўкилган соч ва эркак хурмо тугунчасининг қобиғига», деди. «У қаерда?» деди. «Зу Арвон қудуғида», деди».
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бир неча саҳобалари билан унинг олдига бордилар. Кейин у зот: «Эй Оиша, Аллоҳга қасамки, унинг суви худди ҳинонинг ивитмасига,* хурмолари эса шайтонларнинг бошига ўхшаб кетган экан», дедилар. «Эй Аллоҳнинг Расули, уни куйдириб ташладингизми?» дедим. У зот: «Йўқ. Менга Аллоҳ шифо бериб бўлди. Лекин бошқа одамларга ёмонлиги тегмасин деб, кўмдириб ташладим», дедилар. Валлоҳу аълам!