Ассалому алайкум! Турмушга чиққанимга 8 йил бўлибди. Бошида қайнонамлани жуда яхши кўрганман кейин болали бўлиб хизматларга улгурмай ёмон бўлдим, кўп ишлар бўлиб ўтди албатта мендан ҳам хатоликлар ўтди. Овсиним билан турамиз уларда мулозамат қилиш санъати бор ҳаттоки ичларида бунинг аксини ўйлаётган бўлсаларда. Қайнона онажонимладаҳам шунақа одат бор. Бир бирлари билан усти бошқа ичи бошқа гаплашишса ҳайрон қоламан. Сабаби менга баъзида бир бирларини ёмонлаб қўйишади. Тўппа тўғри эдим мен ҳам ичимда ҳохламасамда мулозамат қиламан лн ҳеч ўхшамайди тўғри ва чиройли гапирсам овсинимни гапларини гапириб берадила нуқул кн боре дейман ичимда. Самимиятим йўқолиб боряпти. Мунофиқлик қилиб қўяётганга ўхшаяпман. Аччиқ гапларига ичимда кўнглим оғриб турган бўлсада ҳохламай мулозамат қилсам мунофиқлик эмасми?
– Ва алайкум ассалом! Мўминларга хушмуомала бўлишлик, уларнинг азиятини кўтариш, улар борада яхши гумонда бўлиш мақталган хислатлардандир. Валлоҳу аълам!