Бир қиз кийим дизайни йўналишида ўқийди. Унинг ўқув дастурида одам расмини чизиш бор экан. Чизмаса ўқишда муаммо бўлар эмиш. Энди қиз тоғасиникида туради. Тоғаси унга тегишли хадисларни кўрсатиб, бу иш ҳаром, катта гуноҳ эканлигини, фаришталар бундай уйга кирмаслигини такрор-такрор огоҳлантирди. Фойда йўқ, бу ишни энди яширин қилиб, расмларни уйга кираверишда (зинада) сақлаябди. Тоғаси унинг ўқишини пулини қисман тўлайди ва бундан кейин тўлиқ тўлаб боришни бўйнига олган. Бу ҳолатда нима қилиш керак? Қаттиқ гапирай деса жияни, кетиб қолиши мумкин. Гапирмай деса, ҳаром ишда бардавом бўляпти. Шундан келиб чиқиб: “Ё бу ишингни тўхтат, ё ўқишингни пулини тўламайман” дейиш керакми? Жуда ноқулай ҳолат. Билиб туриб тўласа тоғаси ҳам йўл очиб берган қиши сифатида гуноҳкор бўлиб қолмайдими? Ёки тўлаб, тарғибни давом эттиравериш керакми? Хўп, шунчалик муаммо бўлса, имтихондан ўта олмаслик хавфи бўлса – ундай ҳолатларга алоҳида рухсат борми?
Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф роҳимаҳуллоҳ:
- Қўрқитиш учун, тўламайман, десин. Бошқа воситаларни ҳам ишга солсин.