- Ва алайкум ассалом! Вожиб икки қисмга бўлинади. Биринчи шариат томонидан белгиланган вожиб, иккинчи фан томонидан белгиланган вожиб. Тажвидга амал қилиш тажвид фанида вожиб дейилган. Намоз бузилмайдиган даражадагисини билиш шариатда ҳам вожиб албатта. Араб тили ўта даражада кўп маъно ва кўп сўз эгаси бўлгани учун бошқа тиллар унинг олдида ожиз қолишади. Аллоҳ таоло бекорга Қуръони карим учун бу тилни танламаган. Бошқа ҳар қандай тил унинг олдида камбағал бўлиб қолади. Таржима қилишда ҳам араб тилидаги маъноларга сўз топилмай қолади. Шундай ўринларда уламоларимиз маънони ҳам лафзни ҳам ўз ҳолича олиб тушинтириш учун шарҳ қилиб қўяверганлар. Бора-бора бошқа тиллар ҳам улар орқали бойиб боришган. Кейинчалик бошқа халқлар маънони қолдириб ўзларига осон талаффузни ихтиёр қилишди. Бундай қилиш баъзи ўринларда хато бўлмасада, баъзи ўринларда қўпол хатога сабаб бўлган. Чунки вақтлар ўтиб халқ ичидаги талаффузлар ёзувга ҳам ўшандай кўчириладиган бўлиб қолди. Бунга оддий мисол рус тилида сўзлашувчилар саловот айтсалар “Соллаллоҳу” ни “Солляллоҳу алайҳи васаллям” деб ёзишни бошлашди. Эътибор берсак “Солла” сўзи “Солля”га, Аллоҳ таоло лафзи эса, “Яллоҳу” бўлиб қолди. Араб тилида “Солля” бирор маънони англатмайди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам шариат истолоҳини ўзгартирмасликка буюрганлар.
عَبْدُ اللهِ الْمُزَنِيُّ رَضِي اللهُ عَنْهُ: أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «لَا تَغْلِبَنَّكُمُ الْأَعْرَابُ عَلَى اسْمِ صَلَاتِكُمُ الْمَغْرِبِ». قَالَ: الْأَعْرَابُ وَتَقُولُ هِيَ الْعِشَاءُ
Абдуллоҳ Музаний розияллоҳу анҳу сўзлаб берди:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аъробийлар шом намозингизнинг исмида сизлардан устун келмасин», дедилар».
(Абдуллоҳ) деди: «Аъробийлар «У(мағрибни) – Ишааъ(хуфтон)», дейишарди». (“Олтин силсила” китобидан Саҳиҳул Бухорий).
Шунинг учун шариат истилоҳларининг талаффузини ҳам арабча қилишга одатланиш керак. Аллоҳ ва Оллоҳ талаффузини кўпчилик уламолар тўғри дейишган. Валлоҳу аълам!