Хадис шарҳи

Ассалому алайкум! Устозлар, Имом Ибн Аби Ҳотим Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилган ҳадиси шарифда Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам қуйидагиларни айтадилар: «Шаҳидлик омонатдан бошқа ҳамма гуноҳларни ювиб юборади. Қиёмат куни, агар Аллоҳнинг йўлида қатл этилган бўлса ҳам, одамни келтириб, «Омонатни адо қил», – дейилади. У эса: «Уни қандай қилиб адо этаман, ахир дунё тугади-ку!» – дейди. Шунда омонат унга жаҳаннамнинг қаъридан кўринади. У тушиб, елкасига кўтариб чиқади. Энди чиқай деганда, омонат елкасидан тушиб кетади. У ҳам омонатнинг изидан тушади. Шу ҳолат абадий равишда давом этади». Бу дегани шахид бўлсаям омонати бўлса абадий дўзах эгаси деган маъноми?