Илм ўрганиш ҳақида
Ассалому алайкум! Бир таниш дўстим бор, яқиндан бери илм олишга анча киришганди, бир куни "Гуноҳ ва кабиралар " китобида сийдикдан сақланмаганлик оқибатида қабрда азобланаётганлик ҳақидаги гапни ўқиб қолади ва шу билан бир вақтда бир домланинг қайсидир маърузасидаги "билмаганга гуноҳ йўқ" мазмунидаги гапини эшитади. Шундан сўнг илм ўрганишни буткул деёлмайману анча сусайтирди, "билиб туриб амал қилолмайман" деб чўчияпти, шундай ҳолатда нимани маслаҳат берасизлар? Шахсий фикрим илм ўрганиш яхши, лекин менинг ҳам дўстим каби фикрим бироз чалкашган.
– Ва алайкум ассалом! Инсон вафот топгунича турли ҳалокатга солувчи чуқурларга тушиб кетади. У чуқурлар инсонни тўғри дўзахга тушириб қўяди. У чуқурлар Аллоҳ ҳаром қилган ишлардир. Инсон хоҳласа ҳам хоҳламаса ҳам ўша чуқурлардан ўтиб боради. Уларга тушмасликнинг бир йўли ўша чуқурларни қаерда эканлигини таниб, улардан сақланишдир. Билиб қолсак амал қилолмай қоламан деб айтиш ўзини қайсидир бир чуқурларга ташлаган билан баробар бўлади. Валлоҳу аълам!
