Азон хақида
Ассалому алайкум! Хужжатсиз масжидлар беркилганда бизнинг қишлоқ масжиди хам беркитилган эди. Жомье масжиди эса биздан 8 км узоқда яьни 2 қишлоқ нарида. 5 махал намозга етиб бора олмаймиз. Шу жомье масжидида азон айтилса бизга овози етиб келмайди. Аллоҳга шукр 5 махал намоз ўқийман. Нима қилай хурматли устозлар ўзим азон чақириб ўқишим керакми намозни? Шунга иккиланиб қоляпман.
– Ва алайкум ассалом! Сиз ўз манзилингизда жамоат бўлиб намозларни адо қилишингиз жоиз. Аммо масжидга ҳозир бўлсангиз улкан савобга эришасиз.
عن أبي مُوسى الأشعريِّ رَضِيَ اللهُ عنه، قال: قال النبيُّ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم: أعظمُ الناسِ أجرًا في الصَّلاة أبعدُهم فأبعدُهم ممشًى، والذي ينتظرُ الصَّلاةَ حتى يُصلِّيَها مع الإمامِ أعظمُ أجرًا مِن الذي يُصلِّي ثم ينامُ
Абу Мусо розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
“Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Одамларнинг намозда ажри улуғроғи – узоқроқдан юриб келадиганидир ва намозни имом билан ўқиш учун кутган кишининг ажри намозни ўқиб, сўнг ухлаган кишидан улуғроқдир”, дедилар”.
Бухорий ривояти.
عن أبي هُرَيرَةَ رَضِيَ اللهُ عنه قال: قال رسولُ اللهِ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم: مَن تطهَّرَ في بيتِه، ثم مَشَى إلى بيتٍ من بيوتِ اللهِ؛ ليقضيَ فريضةً مِن فرائضِ اللهِ، كانتْ خُطواتُه: إحداهما تحطُّ خطيئةً، والأخرى ترفع درجةً
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
“Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ким уйида таҳорат олса, сўнгра Аллоҳнинг байтларидан бир байтга Аллоҳнинг фарзларидан бир фарзни адо қилиш учун юриб борса, бир қадами гуноҳларини ўчиради, бошқаси эса унинг даражасини кўтаради” дедилар”.
Муслим ривояти.
عن جابرِ بنِ عبدِ اللهِ رَضِيَ اللهُ عنهما، قال: كانتْ دِيارُنا نائيةً عن المسجدِ فأردْنا أن نَبيعَ بُيوتَنا، فنقربَ من المسجدِ، فنهانا رسولُ اللهِ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم، فقال: إنَّ لكم بكلِّ خُطوةٍ درجةً
Жобир ибн Абдуллоҳ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
“Уйларимиз масжиддан узоқда эди. Уйларимизни сотиб масжидга яқинроқ бўлишни истадик. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бизни бу ишдан қайтариб: “Сизлар учун ҳар бир (босилган) қадам эвазига даража бор” дедилар.”
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Кишиниинг жамоат ила ўқиган намози унинг уйидаги ва бозоридаги намозидан йигирма беш баробар кўп бўлади. Бундоқ бўлишининг сабаби, қачон у яхшилаб таҳорат қилса, сўнгра масжидга чиқса. Уни масжидга намоздан бошқа нарса чиқармаган бўлса, босган ҳар бир қадимида, албатта, бир даража кўтарилиб, бир гуноҳ ўчирилади. Бас, қачон намоз ўқиса, мадомики намозгоҳида турар экан, агар таҳорати кетмаган бўлса, фаришталар унга саловот айтиб туради.
«Эй, бор Худоё, унга саловот юборгин. Эй, бор Худоё, унга раҳм қилгин», дейдилар. Сизлардан бирингиз мадомики намозга интизор бўлар экан намозда турган ҳисобаланади», дедилар». Бешовлари ривоят қилган. Валлоҳу аълам!
