Ушбу ҳадис саҳиҳми?

Салама ибн Нуфайл розиаллоҳу анҳудан: “Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга ўтирган эдим, бир киши кириб: Ё Расулуллоҳ, отлар бекор қолди, қуроллар қўйиб қўйилди, одамлар энди жанглар тугади, уруш ўз ниҳоясига етди, деяптилар, – деди. Шунда Расулуллоҳ алайҳисолат ва саллам бизларга юзланиб: “Ёлғон айтадилар! Жанг вақти энди келди. Менинг умматимдан бир тоифа то Қиёмат қоим бўлгунга қадар ҳақ йўлда жанг қиладилар. Аллоҳ улар туфайли бир неча қавмнинг қалбини қорайтиради. Ушбу уммат улардан ўз ризқларига (ғаниматларга) то Қиёмат келгунича, то Аллоҳнинг ваъдаси келгунича эга бўладилар. Қиёматгача ажр отнинг пешоналарига боғлаб қўйилгандир. У Зот менга ваҳий қилдики: мен вафот топаман, сизлар эса менга бир бирингизни бўйнларингизга қилич урган ҳолда эргашасизлар. Мўминларнинг ўрнашадиган диёри – Шомдир”, – дедилар. (Аҳмад, Насойи) шу ҳадис саҳиҳми?