1). Ҳурматли устозлар, бир нарсани ўқидим. Унда инсон дунёдан иймонсиз ўқишига 3 сабаб бор экан: 1. Аллоҳнинг берган иймонига шукр қилиш керак экан; 2. Дунёдан иймонсиз ўтишдан қўрқиш керак экан. Чунки Пайғамбарлар, авлиёлар қўрқишган экан; 3. Бировга зулм қилиш керакмас. Чунки қиёмат куни зулм кўрганлар зулм қилган одамдан савобларини олиб қўйишар экан. Агар савоби қолмаса ўша зулм қилган одамларнинг гуноҳи золимга ўтиб қоларкан? Шу гап тўғрими?
2). савол. Мен 1. «Одамни ўлими уни қилган аммаларига боғлиқ» Масалан: инсон иймонли бўлса иймонли бўлиб ўтади. 2. “Инсон ҳаёти мобайнида яхши жаннатий аммалар қилса, лекин уни тақдирига дўзах ёзилган бўлса ўлимидан олдин дўзахий аммаларни бажарар экан. Ёки акси инсон дўзахий аммаларни бажариб, уни тақдирига жаннат битилган бўлса, ўлимидан олдин жаннатий аммаларни бажаракан» деган ҳадислар эшитгандим. Шу гаплар тўғрими?
3). Савол: Агар инсони тақдирига дўзаҳ битилган бўлса, ўшани дуо қилиб ўзгартирса бўладими? Жавобингиз учун олдиндан раҳмат.
Ва алайкум ассалом! http://fiqh.uz/index.php/fiqh-uz/130-aqiyda/754-adarga-ijmon-keltirish