Ва алайкум ассалом.Бу иш жоиз эмас. Агар жоиз бо'лганида вақф ва унинг турлари ҳақидаги баҳсларнинг аҳамияти қолмасди. Шунингдек, сактада нафас олмасликни та'кидлаш ҳам о'риинсиз бо'либ қоларди. Тиловат асносида нафас олиш ҳақида эски китобларда керакли ма'лимот топиш қийин. Чунки бу каби нотог'ри тасарруф олдингиларнинг эсига ҳам келмаган. Аммо бугунги кундаги айрим манбаларда бу борада то'хталинмоқда. Бу ишни ба'зилар "нафас о'г'ирлаш" деб атамоқда.Тиловат асносида нафас оладиган одам агар бу билан о'зини узуннафасли қори дейилишини қасд қилса, ҳаром иш қилган бо'лади. Чунки у риёкорлик қилган бо'лади, одамларни алдаган бо'лади. Агар у бу каби ёмон мақсадда эмас, балки беписандлик, дангасалик сабабли мазкур ишни қилишга одатланган бо'лса, макруҳ амални қилган бо'лади, Қур'онга беҳурматлик қилган бо'лади. Аммо киши беморлик, кексалик туфайли нафаси о'та калталигидан ба'зан тиловат асносида ҳам нафас олишга мажбур бо'либ қолса, у ҳолда узрли ҳисобланиши умид қилинади.Шуни алоҳида айтис керакки, айрим уламолар о'тган устозлардан нақл қилишларича, тиловат асносида нафас о'г'ирлашга одатланган риёкор о'лим чог'ида шаҳодат калимасини айтишга қийналар экан. Валлоҳу а'лам.