Устозимни хафа қилиб қўйдим

Менга бошланғич дийний билимлардан дарс берган устозим билан бир неча йиллардан сўнг бирга намоз ўқишга тўғри келди устозим имом ўтдилар лекин бошларида дўппи йўқ экан. Мендан бошқа бир кекса илмлироқ киши ҳам бор эди. У киши қаттиқ норози бўлди. Мен бир дўппи топиб бошларига кигизиб қўйдим. Намоздан сўнг баҳс бошланди. Устозим -"дўппи кийиш шарт эмас, масалан ҳажда ҳеч ким бош кийим киймайди, қолаверса дўппи устида зардўштийлар аломатлари бор дедилар". Бояги кекса киши бир неча йиллар илгари сиз билан учрашгани ва сиз бошяланг намоз уқувчиларни танқид қилганингизни айтди. Мен кекса кишининг фикрига қўшилдим. Шудан сўнг устозим мендан хафа бўлгани сезила бошлади. Кейинчалик ҳамма фикрларимиз бири бирига тўғри келмай қоляпти(илгари бирор фикрларига қарши чиққан эмас эдим) Дўппи кийиш бошқа масала. Маслаҳат берсангиз устозимни албатта менда ҳақлари бор мен қандай йўл тутай?