Тавр – тош ёки мисдан ясалган, суюқликлар учун мўлжалланган, ичи чуқур идиш, тоғорача.

Табаттул – ибодат мақсадида аёллардан четланиш, уйланмай ўтиш.

Суфра – хушбўйликнинг бир тури. Унинг ранги сариқ бўлиб, одатда келин-куёвлар ишлатишар экан. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Абдурраҳмон ибн Авфнинг уйланганини кийимидаги ўша доғдан билган эканлар.

Ҳанзала – қовоқсимонлар синфига, тарвузсимонлар оиласига мансуб, таъми аччиқ полиз экини ва унинг меваси; русчада колоцинт.

Утружжа – ёввойи рутасимонлар оиласига мансуб, хушбўй, лимонсимон ўсимлик ва унинг меваси; русчада цитрон. 

Руқя – турли ёмонликлардан паноҳ сўраб, шунингдек, оғриқ, қўрқинч, шайтон ва сеҳрдан тузалишни сўраб ўқиладиган зикрлар. Буларни ўқиб, дам солиш ҳам руқя дейилаверади.

Муаввизатайн – икки паноҳчи. «Қул аъуузу», яъни «Паноҳ тилайман», деб айт» деб бошлангани учун Фалақ ва Наас суралари шу номни олган.

Сомад – беҳожат ҳожатбарор.

Аҳад – ягона. 

Номус – сир соҳиби, яъни Жаброил алайҳиссалом.

Алақ – лахта қон; зулук.

Ғабиитун» – ҳавдаж остидан қўйиладиган эгарсифат мослама, қўм. 

«Қатабун» – кичик эгар, туянинг ўркачисича келадиган эгар тури.